Kabel HDMI jako przekaźnik sygnału w formie cyfrowej (bitowej) w pierwszej kolejności musi przekazać sygnał nawiązania połączenia pomiędzy nadajnikiem i odbiornikiem – ponieważ jeden z nich najczęściej jest wyłączony “zawiązanie” wstępnego połączenia pomiędzy urządzeniami. Jak do się odbywa? Otóż nadajnik (np BluRay) wysyła do odbiornika (np. TV) regulowany impuls o napięciu między 4,7 a 5,2 volta i czeka na odpowiedź. W momencie kiedy następuje zwrot tego impulsu (200 ms) protokół HDMI może zostać zainicjowany a skutkiem jest po prostu brak obrazu.

I tutaj zatrzymajmy się na chwilę. gdyż niezależnie od tego czy kabel jest zrobiony z miedzi czy z rogu jednorożca, stosując odcinki dłuższe niż 10 metrów zazwyczaj wkraczamy z naszą instalacją w nieprzyjemny obszar stawiania jej działania pod znakiem zapytania. Dzieje się tak z kilku powodów i oczywiście główną przyczyną jest tutaj wredna zołza zwana fizyką, która powoduje że wraz z odległością transmitowany sygnał/napięcie ulega degradacji/spadkowi – w szczególności w przypadku relatywnie cienkich włókien z jakich w środku składa się kabel HDMI.
Tak więc im gorszy materiał użyty do jego produkcji (a znam przypadki że kable te nie są miedziane a jedynie miedziowane) tym większe prawdopodobieństwo, że kabel “zdechnie” na krótszym odcinku i będzie problem z HotPlugiem. W tańszych kablach problemem jest też często BARDZO marna jakość wykonania końcówek.
Oczywiście w 85% instalacji przeważnie trasy kablowe HDMI nie przekraczają aż tak dużych odległości ale mimo wszystko proponujemy w ramach dobrej instalatorskiej praktyki trzymać się modeli sprawdzonych producentów takich jak Wireworld, Monster, Chord, itd… – wówczas możemy być pewni, że ten element nas nie zawiedzie.